dinsdag 4 maart 2008

Het "rood"borstje (Tulatuin-opname).

In de tuin komen ze regelmatig, twee roodborstjes. Je ziet ze meestal op de grond of op ooghoogte. Mijn moeder zei altijd dat een Roodborstje niet hoger komt dan de waslijn…Ik geloof dat het waar is…

Eigenlijk een oranjeborstje…..
Mijn lievelingsvogeltje. Een lekker eigenwijs ding, zo komt ie in ieder geval over. Een echte zanger, heel gevarieerd. Het gezang doet me altijd een beetje denken aan wijlen fluitist Kochius, een straatmuzikant die veel aan de Oudegracht ter hoogte van de Hema op zijn mooie dwarsfluit stond te spelen. Hij maakte alleen nooit een liedje af….op de meest vreemde momenten stopte hij met spelen om daarna weer met een totaal ander (onafgemaakt) lied door te gaan….

De zang van de Roodborst kan je herkennen aan de steeds ingehouden stiltes en het daarna weer enthousiast verder gaan.
Man en vrouw, die er allebei hetzelfde uitzien, zingen ook allebei, wat best uitzonderlijk is in de verenwereld.
Oudere roodborsten laten in hun gezang ook heel veel variaties en imitaties horen……. (Op dat imiteren kom ik nog uitgebreid terug!)
Als je ’s avonds laat nog even een ommetje maakt en je nog een vogel hoort zingen is de kans groot dat dit een roodborstje is.
Ze maken hun nesten goed verborgen op de grond, meestal tussen het struikgewas..en leggen 5 tot 6 eieren waar moeder twee weken op broed.
De jongen hebben nog geen oranje borst en wangetjes…..

Luister en kijk naar een opname vanuit de Tulatuin!

Bernadette van Beurten.

Geen opmerkingen: